No more sugar!

Een veueueul te dikke man zag in dat het zo niet langer kon. Hij viel af en verdiende bovendien geld aan zijn afvalmethode. Het betreft hier een rigoureuze manier van ontvetten, maar met als bottom line: gezond eten. Vooral groente en fruit plus alle mogelijke noodzakelijke dagelijks aanbevolen hoeveelheden als prioriteit. Dat daar nog geld aan te verdienen valt, verbaasde mij erg, maar ik kon het met eigen ogen waarnemen. Inspiratie leverde deze handelaar in gezondheidstips zeker: ik verdiepte me opnieuw in mijn eetgewoontes. En wat bleek? Te veel suiker, hoewel ik daar toch al op beknibbelde. En ja, het zoete goedje zit ook in sauzen en zoutjes enz., ik weet het! Het echte misverstand is: je mag er maar heel weinig van binnenkrijgen, want het is slecht voor zo ongeveer alles!

Daar begon ik aan mijn nieuwe doel: no more sugar! Het begon met beperkingen van deze beperking, wilde ik mijn leven niet tot een orthodox bestaan verbouwen. Het sociale doel dienende, moest ik een tot twee keer per week zoetigheid toelaten. Dat wil zeggen meedoen met een feesttaart of bijvoorbeeld het toetje na een eten met gasten. Waarom? Dat komt nog wel een keer… het heeft te maken met ongevraagd advies. Maar ondertussen klopte mijn hart vol verwachting, ik zou me immers vele malen beter gaan voelen. Wie wil dat nou niet? Het weglaten van een energiebron van formaat brengt nieuwe onvergelijkbare energie!! Hoe is het mogelijk? Ik voelde me goed, as before… De suiker in mijn koffie bleef achterwege en het zoete broodbeleg verving ik. Jus d’orange liet ik al eerder voor wat het was, geen afscheid nodig daar. No more cookies, zelfgebakken of niet! Geen toetjes en na het eten ’s avonds geen warme cacao. Oy, veel!

In plaats daarvan kraakte ik nu dagelijks enige walnoten en werkte ik fruit naar binnen. Banaan op mijn brood en des middags als tussendoortje 2 sinaasappels, maar dat laatste hield ik al zorgvuldig bij. Er was mij voorspeld dat ik vooral na het avondeten een hang naar suiker zou voelen, want mijn lichaam was al zo gewend aan dit menuonderdeel dat het zich zou melden bij het uitblijven daarvan. Het zou als vanzelf aannemen dat mijn bloedsuikerspiegel was gerezen en daarom insuline aan gaan maken, met de daaropvolgende dip als logische consequentie. Al dat viel reuze mee. Pas na 3 maanden (huh) kreeg ik soms te maken met een verhoogde suikerliefde. Het ging dus eigenlijk erg goed, bijna als vanzelf. Ik vond het zelfs jammer om mee te doen met taart en toet!

Maar voelde ik me ook beter? Ja en nee! Ja: mijn darmen waren van de ene dag op de andere veel minder opgezet en daar waren ze erg goed in geweest. Mijn slaappatroon verbeterde, de laatste jaren had ik regelmatig last van slapeloosheid. Een paar uur per nacht zat ik dan beneden te lezen ipv slapend te herstellen van de inspanningen van de voorbije dag. Dat veranderde echt na een paar weken. Of het door een lager suikerverbruik komt, kan ik niet met de grootste zekerheid zeggen, maar het heeft er alle schijn van. Ik verloor gewicht en dat had zich innig aan mijn lichaam gehecht, ook in die laatste jaren. So far so good. Maar voelde ik me echt beter, had ik meer energie? Niet echt, dat bleef hetzelfde als ervoor. Zij het dat ik minder dips voelde, zoveel is waar. Niet echt meer energie, maar wel stabieler en dat is ook winst. Mijn hongergevoel veranderde, minder snel en minder intensief. Ik eet nu minder en dat vind ik een enorme vooruitgang. Het voelt natuurlijker, al kan ik niet uitleggen waarom.

Tags: suiker, suikervervanger, Webboulevard online Magazine - Gezondheid