Kerstfabel: de hond en de kerstboom

Nog even en de hond hangt als kerstdecoratie tussen de dennentakken van onze kerstboom. Wij hebben een lief hondje, 2 jaar oud en dus nog zeer energiek en beweeglijk. Racend door ons huis en vrolijk blaffend, verbrengt zij haar dagen. We looooove our doggy! Tenminste tot een week geleden. Net als de rest van de Westerse wereld zetten wij in december een boom in onze woonkamer, op een strategische plek. Maar toch eigenlijk niet, zo blijkt, want lieve Groggie loopt er steeds vol vaart tegenaan en vooral in…. Als wij bezoek krijgen, zoekt ze de boom op om, enthousiast zwaaiend met haar staart, de gasten te ontvangen. Als een walvis in de oceaan, mept ze ermee in de dennentakken, die verbijsterd hun naalden laten vallen. “Groggy, niet doen!” roepen wij in koor. Maar, bij zoveel aandacht van de autoriteiten, wordt ze zenuwachtig en ….. slaat opnieuw met haar staart: kleine en pittige tikjes deelt ze uit en weer huilt de boom dennennaalden. In de onderste regionen van het toonbeeld van kerst ziet het er ondertussen al kaal en transparant uit. Ik ga dus met de stofzuiger het gevallen naaldenblad te lijf en jaag daarmee de hond helemaal de stuipen op het lijf. Dat is zo ongeveer het engste wat ze tot nog toe tegenkwam in haar korte bestaan. Een rijdend ‘ding’ dat een zeer irritant en hoog geluid maakt (voor het hondengehoor) en bovendien overal opduikt. Onmiddellijk legt ze dan haar oren plat in haar nek en zenuwachtig rent ze heen en weer, op zoek naar vluchtwegen. Atletisch springt ze over de bank of ze walst het hekje bovenaan de trap plat. In deze tijd van het jaar is een van haar favoriete vluchtwegen die hele smalle ontsnappingsbaan tussen de kerstboom en de bank… in het rondvliegende kerstballen verstoren dan grondig de kerstidylle. Onze ideeën over hoe we haar tegen kunnen houden, komen allemaal op hetzelfde neer: we hangen de hond met een paar elegante kerststrikken en uiteraard in balans aan de takken van de boom, daarmee haar bewegingsruimte aanpassend aan de juiste kerstsfeer… Ze zou er trouwens ook niet misstaan, we hebben een bloedmooie hond, met de uitstraling van een hert! Passend bij de tijd van het jaar, toch? Maar, voor alle dierenliefhebbers (waaronder wij) en voor Marianne Thieme in het bijzonder: onze hond is toch echt belangrijker dan de kerstboom, wees dus maar gerust, ze zal er nooit inhangen! ©